Manastir Ostrog

Manastir Ostrog je jedinstveno mesto isceljenja i čuda, pravoslavni manastir u kojem se nalaze mošti Svetog Vasilija Ostroškog. Nalazi se na svega sat vremena od Podgorice, u naselju Bogetići. Manastir je osnovan sredinom XVII veka i dobio je naziv zahvaljujući planinskoj steni. Nekad su ove pećine, koje sada čine manastirski kompleks od dva dela – Donjeg i Gornjeg sa crkvom Presvete Bogorodice i crkvom Časnog krsta u samim stenama, bile skloništa monaha. Gradnja Donjeg dela manastira počela je u XVIII veku.

Uprkos velikom broju napada u vreme ratova i prirodnih nesreća, zahvaljujući veri i trudu monaha i paroha, ovaj čudotvorni manastir do dan danas predstavlja jedinstveno mesto. I ustvari, teško je poverovati da su manastir u samoj steni mogli napraviti ljudi.

Žitije Svetog Vasilija Ostroškog.

Osnivačem manastira Ostrog smatra se Vasilije Ostroški (28. 12. 1610. - 29. 04. 1671). Pre nego što se zamonašio, njegovo ime je bilo Stojan Jovanović i rođen je u običnoj porodici u Hercegovini. Od ranog detinjstva ispoljavao je interes za duhovno učenje. Roditelji su ga prvobitno poslali u obližnji manastir Zavala, gde je učio mudrosti Svetog pisma i Svetih Otaca, kao i svjetske nauke. Posle određenog vremena on se preselio u manastir Tvrdoš, u kojem se zamonašio pod imenom Vasilije, a onda otputovao za Crnu Goru.

Crnogorski mitropolit Mardarij ga je ostavio u Cetinjskom manastiru. Prema legendi, Mardarij ga je našao u grehu sa služavkom, koja je zatrudnela sa njim i svu krivicu prebacila na mladog, zgodnog sveštenika. Na početku su ga hteli kazniti a nakon toga su rešili da prenesu kaznu na dete po rođenju. Kada se dete rodilo, Vasilije ga je uzeo u ruke i pitao ko je njegov otac, a na čudan način dete je izgovorilo ime svojeg oca. Vasilije Ostroški se opravdao, vratio u Tvrdoš I posto arhimandrit. Kao arhimandrit putovao je u malu Rus, odakle je, zahvaljujući bratskoj pomoći, donosio je crkvene poklone i novac, sa kojima je podigao mnogo crkava i hramova i otvorio škole.

Zbog velikog truda Vasilija, mnoge poturice i agenti latinskog saveza ga nisu voljeli i željeli su ga ubiti i on je pošao u Afon da traži pomoć. Nakon povratka u domovinu, bez obzira na mnoge opasnosti, koje su ga vrebale, on je nastavljao započete blagodeti, odnosno da osniva hramove i crkve i već tada je počelo njegovo čudesno isceljenje ljudi.

Kada su 1651. godine Turci ubili mitropolita Pajsija Trebješanina, koji je služio u Budimljansko-nikšićkoj eparhiji, na periferiji Nikšića, Sveti Vasilije je zajedno sa patrijarhom knjazom Rajićem objedinio istočnu i zapadnu hercegnovsku eparhiju u jedinstvenu Zahumsku mitropoliju. Turci su naterali Svetog Vasilija da napusti rezidenciju i on odlazi u Ostrog, gde je sagradio crkvu Uspenja i Vavedensku crkvu, učinivši Ostrog pravim manastirom.

Već posle njegove smrti kod skale u ćeliji gde je umro, izrasla je vinova loza i nastavlja da raste već više od 300 godina. Ovu čudesnu pojavu još niko nije uspeo da objasni.

I danas se netruležne mošti Svetog Vasilija Ostroškog čuvaju u Gornjem delu manastira, u Vavedenskoj crkvi, na visini od 900m nadmorske visine i tu svakodnevno na poklonjenje dolaze stotine hiljada običnih ljudi i vernika iz celog sveta. Osim moštiju, u crkvi se čuva knjiga sa molitvama iz 1732. godine i svećnjaci iz 1779. godine. Crnogorci smatraju manastir Ostrog glavnom svetinjom zemlje. U litice stene ljudi ostavljaju svoje zapise sa molbama i željama, koje su se uvek ispunjavale.

Osim moštiju Svetog Vasilija, u Donjem delu manastira, gde se nalaze ćelije, vinogradi i crkva Svete Trojice, čuvaju se mošti Svetog Stanka, petnaestogodišnjeg dečaka, kojemu su Turci odsekli ruke jer nije hteo da ispusti iz ruku Sveti krst. U Ostrogu nema religioznih podela, već u redovima možete videti kako muslimane i jevreje, tako i pravoslavce i predstavnike drugih religija.