Manastir Svete Trojice

Crna Gora je, bez sumnje, jedna od zemalja u kojima postoji ogroman broj svetih mesta ispunjenih skrivenim tajnama i Božjom milošću. Na njenoj teritoriji još uvek postoje drevni hrami Vizantije, Otomanskog carstva i vladavine drugih osvajača. Jedan od tih naselja u Crnoj Gori, gde je isprepletena sudbine Istoka i Zapada, a to je podjednako blizu obe hrišćana i muslimana, je grad Pljevlja. Upravo tu smešteni dva svetilišta različitih religija, dva istorijski, arheološki i kulturni spomenik koji je postao simbol grada - pravoslavni manastir Svete Trojice i džamija Husein-paše Boliani. U ovom članku ćemo vam reći o Manastiru Svete Trojice Plevlja.
 

Manastir Svete Trojice Pljevlja.

Pravoslavni manastir Svete Trojice (Srpski manastir Sveta Trojica Pljevalska) je manastir Milesevskog eparhije Srpske pravoslavne crkve. Nalazi se na sjeveru Crne Gore, na 2 km od grada Pljelja, 61 km. iz Nacionalnog parka Durmitor i 36 km od poznatih crnogorskih znamenitosti - Đurđevićev most preko rijeke Tare.

Istorija manastira Svete Trojice.

Manastir Svete Trojice u Pljelje grubo je sagrađen u XV veku. Prvi dokumentovani pomen manastira datira 1537 u analima godine, mada neki istraživači ukazuju na osnovu datuma i pre osmanskog osvajanja grada u 1465. Ova pretpostavka potvrđena je u istraživanju istaknutog orijentaliste Adema Khandžića. On navodi dva turska izvor - jedan 1468, a drugi u 1477-1479 u kojem je konstatovano da postoji nekoliko pravoslavnih hramova novo osvojili naselja - Pljevlja, Chainiche, Goražde, Novi Pazar i Vishegrad.

Stalni ratovi na teritoriji sadašnjoj Crnoj Gori doveli su do činjenice da je manastir više puta uništen, obnovljen i ponovo izgrađen. Današnji izgled koji je pronašao tek u XVI vijeku, tokom restauracije 1875-1886, a već sa svim naknadnim prestrukturiranjem, ljudi nisu kršili njegov tradicionalni izgled. U isto vreme, pod rektorom Vissarionom, izgrađena je crkva Svetog Trojstva, podignuta asketska zgrada sa jednim kupolom. Njegova spoljašnja karakteristika je bogato izrezano rezbarenje, karakteristično za arhitektonski stil Rasčke i freska, izrađen 1600 godine poznatog balkanskog majstora Strahinia iz Budimla. Freske, koje su do danas priređene, prikazuju scene iz Svetog pisma, predstavnike dinastije Nemanjića i Hristove patnje. Na južnom zidu naosa prikazan je ktitor Visarion (Vasilije) sa modelom crkve u rukama, pre Hrista. Na sjeverozapadnoj strani naosa prikazani su predstavnici dinastije Nemanjića: Stephen Nemanja (kao monah Simeon), Sveti Saba Srbije i Stefan Uroš III iz Dehanskog. Do sada je preživeo veličanstveni ikonostas istog perioda.

Kroz svoju dugu istoriju, manastir Svete Trojice bio je duhovni, kulturni i obrazovni centar okolne zajednice celog, mesto dekodiranje i popis mnogi drevni knjiga, kao i radionica o sprovođenju umetničkih dela u drvetu i stvaranje predmeta dekorativne i primenjene umetnosti ne samo Pljevlja, ali cela Crna Gora. Ovde je napisao više od desetak knjiga i još uvek u manastir biblioteka ima rukopise i rasprava XII-XIV veka.
 U XVI-XVIII veka manastir je stekao slavu kao veliki književni centar i mesto gde se ručno kopirao vjerskih knjiga. Najpoznatiji delo manastirski pisara: "Sik Dais" Jovan egzarh i Kozma Indikoplova "Verhobrezhnitski hronograf" i druge zbirke psalama. Mnogi rukopisi su obezbeđena ilustracije Raichevich Andrev, lokalni ikonopisca, koji je radio u manastiru u sredini XVII veka.

Pored književnih bogatstava u sakristi manastira Svete Trojice, danas postoje mnoga drevna blaga: veličanstvena kolekcija ikona lokalnog slikara Andreja Raičevica, skupa stara crkvena posuda, artefakata iz srebra, zlata i drveta, censera djela venecijanskih majstora, patrijarha Varnavskog mitra, a poseban ponos skladišta je štap Svetog Save, prekriven metalnim ramom.
Čak i pre, jer je zemlja bila napadnuta od strane Turaka, mošti velikog Svetog Save, koji se poštovalo ne samo u Srbiji, već svuda u pravoslavnom Istoku, uključujući u Rusiji, u manastiru Mileševa u skladištu. Međutim, kada postoji opasnost od turskih upada, monasi Mileševe, uzimajući sa sobom svoju svetinju, ostavljajući svoj manastir. Oni su bili teško podnose ikona slučaj sa moštima Save, a zatim su ga stavili u kovchezhek i leve strane puta kod Pljevalja. U međuvremenu, stigao do manastira Svete Trojice, i prijavio ga na lokalnim monasima, Kjoto otkrio zemljoradnik prolazu. Čovek je odlučio da ovaj kovčeg može biti korisno za njega - odveo sa sobom i stavio u štali, savijen za skladištenje jabuka. Iznenađujuće, jabuke, koje leže do leta, nisu se ni na kakav način pogoršale i čudesno mirisale na mir. Kada je seljak otišao u manastir Svete Trojice, on je donio jabuke monahu. Monasi su počeli da ispituju gde je u to vreme imao sveže jabuke. Seljačko im je rekao o tome čarobni deblo. Monasi se pitali na grudi u poklon, jer nije bio jednostavan stablo i ikona-slučaj sa moštima Svetog Save. A sada se čuva u manastiru kiota, u kome leži osoblje Sava.

Dostizanje funkcionalnog manastira Svete Trojice u Plevlu je prilično jednostavno. Od grada do nje je postavljena pogodna pešačka staza. Menihi su zadovoljni svim posjetiteljima, a mnogi hodočašci svijetu iz različitih zemalja često prestanu provoditi noću ili odmor u gostoljubivom manastiru.

---